Powrót

Koniec wakacji, koniec leniuchowania blogowego.
Fakt, nie było mnie tu długo, ale sporo się działo i czasem tak mam, że muszę się wycofać, odpocząć, pozwolić emocjom na unormowanie......
 Nie było mnie tu, ale to nie znaczy, że nic nie robiłam.
Właśnie zrzucam fotki z telefonu i staram się je poukładać w jakiś bardziej, lub mniej sensowny sposób. Mam nadzieję, że jeszcze mnie pamiętacie;-)
 Ostatni zamieszczony przeze mnie post dotyczył kostiumów dla Sary. Myślę, że spokojnie mogę zacząć uzupełnianie bloga od kolejnych kreacji szytych dla Niej. Zwłaszcza, że Sara często bierze udział w psich wystawach i wciąż wskakuje na podium ze swoimi podopiecznymi:-)
Dziś napiszę o sukienkach dla drużyny Sary. Sukienki jechały aż do Kijowa.
Ciekawostką tematu było to, że szyłam nie znając pozostałych dziewczyn. Sara podała mi jedynie miarę podstawową koleżanek.
Wybrałyśmy model z Burdy.Ważna sprawa sukienki musiały mieć kieszenie (wiadomo- psie przysmaki).

 Tkanina, z której szyłam była na szczęście dość elastyczna, więc nie było ryzyka, że będzie ciasno;-)
W oryginale, sukienka podszyta jest podszewką ( podszewka -trzyma te zakładki, żeby się nie rozchylały, co widać na fotce z czasopisma) Ja z niej zrezygnowałam ,żeby te zakładki na przodzie mogły się swobodnie rozchylać ( nie byłam pewna, czy bez miary będzie dobrze)

Gotowe wszystkie trzy:-)

 Manekin ,to jednak kawałek klocka, sukienki zupełnie inaczej prezentowały się na osobach.
Takie występy, to elegancja i ruch. Odzież musi być wygodna.
Fotki troszkę niewyraźne, ale coś tam jednak widać ;-)

Dostałam jeszcze dwa wyraźniejsze zdjęcia :)

  Stres związany z szyciem bez możliwości dokonania przymiarki...masakra.
Finał.
Dziewczyny zadowolone, a to najważniejsze.
 I jak Wam się podoba?
Zdarza się Wam szyć "na oko", bez mierzenia?